Zon, regen en insecten

Het is alweer een dikke week geleden dat ik Winschoten verliet en een nieuw avontuur tegemoet ging. Mijn eerste gedachtes heb ik nog helemaal niet met jullie gedeeld; nou daar zit je dan, Dahm, wat heb ik mezelf aangedaan.... Maar nu, nu voel ik me er beter bij, Ja, hier zit ik dan, Stiekem ben ik wel een beetje trots op mezelf dat ik dit gekozen heb.

De eerste week was natuurlijk hard werken en uiteindelijk was het dan weekend, even lekker bijkomen en het stadje maar eens bekijken. Nou, dat stadje is hem niet geworden kan ik je vertellen, wat een **** weer hebben we hier gehad, regen, regen en nog eens regen en wat had ik het koud in het weekend. Ik heb me prima vermaakt hoor, Ik heb Skype, Whats app, Facebook. Natuurlijk heb ik ook een paar boeken meegenomen en heb ik Netflix nog, Helaas kan ik op Netflix weinig kijken, ja ik kan het wel kijken hoor, maar of er wordt gesproken in het Italiaans of ik krijg Italiaanse ondertiteling. Ik ben hier natuurlijk nog niet zo lang dat ik al vloeiend Italiaans spreek.

De tempraturen gaan hier nu langzamerhand ophoog, in het weekend hebben ze het over 25 graden en na het weekend, ja dan wordt het nog warmer! Volgende week donderdag gaat ook de camping open en dus hebben we het nu ook best wel druk om de laatste puntjes op de i te zetten.

Ze hebben hier er nog steeds vertrouwen in dat de samenwerking tussen mij en de golfkar goed gaat komen. Vandaag zag de golfkar dat even anders. Ik moest een aantal dingen naar de opslagruimte brengen en was binnen druk bezig toen ik een piepend geluid hoorde. Ik dacht goh, misschien is dat een vrachtwagen met de nieuwe goederen waar we op zitten te wachten en bleef door gaan met mijn bezigheden. Nadat ik klaar was en naar buiten ging, was mijn golfkar weg. Ik dacht eerst nog, goh zou mijn leidinggevende heb even geleend hebben? Maar toen ik aan de einde van de straat keek, die vrij steil is, wist ik dat dat het geval niet was. Mijn golfkar wou blijkbaar even niet met me samenwerken en was weggerold. Ik liep er naar toe en keek natuurlijk wel even of die beschadigd was, gelukkig was dit niet het geval, bosjes hadden hem afgeremd. Toen ik lachend in de golfkar bij mijn leidinggevende kwam had ze natuurlijk gelijk wel in de gaten dat er weer wat was gebeurd en samen hebben we de hele middag er om kunnen lachen en natuurlijk hoorde ik de rest van de dag, ''Don't forget the brake''.

Ik wil jullie natuurlijk ook nog even vertellen over mijn nieuwe huisdier die leeft op de veranda. Ik heb natuurlijk veel tijd over 's avonds en heb rustig kunnen nadenken over hoe ik hem noem, Ik wil jullie dan ook voorstellen aan Harry.

Over andere insecten die hier rondwandelen, vliegen of kruipen, tja daar ga ik niet aan wennen, ik zet het nog steeds op het lopen als ik maar een wesp hoor. Spinnen die worden in mijn buurt platter en andere ongedierte, tja.....

Ik krijg natuurlijk ook veel de vraag: en loopt er een leuke kerel voor je rond? Nou ik zou eerlijk zijn Italianen zijn niet mijn type, toch als ik een keuze moet maken, ja dan kies ik voor de badmeester. Maar de mooiste reactie die kreeg ik wel van mijn moeder. ''hou je maar gewoon aan een Nederlander''.

Er zijn nog steeds geen Nederlanders aanwezig, Soms heb ik wel even een momentje van verveling. Maar ik moet het nog even volhouden, over een tijdje zou ik een avondje voor mij alleen heerlijk vinden.

Natuurlijk heb ik nog wat foto's voor jullie, zodat er geen kans is dat jullie mij zullen vergeten. :-D

Liefs en dikke kus uit Figline Valdarno!