4 april 2016

4 april 2016 - Figline Valdarno, Italië

Nou daar zit ik dan, in Italië, Toscane op de camping Norcenni.  Het is allemaal nog ontzettend wennen, ik sta nu echt op eigen benen.

De reis was best vermoeiend, niet omdat het de andere kant van de wereld is maar omdat je die koffers mee moet sjouwen, op moet letten waar je heen gaat, dat is vandaag natuurlijk ook nog even misgegaan (maar daar later meer over.)

Gisteren vertrokken van Eindhoven Airport om 09:55 uur ging ik de lucht in. De vlucht duurde een kleine 2 uur. Valt mee, beetje lezen, beetje mensen bekijken en een beetje lezen. uiteindelijk stond ik in Pisa, het was er warm en heel anders dan in Winschoten. Lang wachten op de koffers hoefde ik gelukkig niet, eindelijk kon ik naar buiten om een sigaretje te roken en me te oriënteren waar ik precies zat. Ik had thuis een beetje rondgekeken op internet hoe ik het beste naar het hotel kon gaan. Geloof me je moet niet alles geloven wat op internet staat, want de afstand die ik eigenlijk nog moest afleggen met de koffers naar het station was toch wel veel verder. Ik ging er even rustig over nadenken en besloot uiteindelijk maar een taxi te regelen. deze bracht me keurig naar het hotel en daar was ik dan rond 12 uur.

's Middags ben ik de stad Pisa in gegaan, en ik moet zeggen, dat ik zeker een aanrader!! wat een mooie stad. Bij de toren van Pisa leek het soms wel de Walking Dead (dat is een serie). Iedereen moest natuurlijk op de foto als de gene die de toren tegenhield of als de gene die hem omver gooide. Dus als je van een afstandje stond te kijken was het erg lachwekkend. natuurlijk heb ik nog veel meer gezien daar, maar ik moet eerlijk bekennen, ik heb niet echt veel foto's gemaakt. Ach misschien kom ik er nog wel. Het hotel was klein en erg luidruchtig, het was maar goed dat het voor een nachtje was. Het was een 24-uurs en elk geluidje hoorde luid en duidelijk. (zelfs mijn buren hoorde je goed, als je weet wat ik bedoel.)

Vandaag was het tijd om naar de camping te gaan, ik ging met de trein, en het was de bedoeling dat ik kleine 2 uur in de trein zou zitten en dan nog 10 minuten met de bus. Jullie kennen mij, Blond. ik had even wat meer tijd nodig. de borden waar de treinen heen gingen waren vrijwel allemaal in het Italiaans, het was een soort grote puzzel. Ik had de juiste trein gevonden toch twijfelde ik even over de plaats waar ik uit moest stappen. Er was namelijk een Firenze en een Firenze San marino of zo iets. Ik liep naar een vrouw toe die stond te wachten op de zelfde trein en legde haar uit waar ik heen moest, ze legde me keurig uit waar ik uit moest stappen dat was Firenze San Marino. Ik ging met een gerust hart die trein in, dit kon niet mis gaan. de trein vertrok om 10:56uur en anderhalf uur later stapte ik uit. Gelijk zoeken naar een bord waar op stond op welk perron ik me moest melden. Je raad het al, de trein die ik zocht stond niet op de borden en ik had gelijk in de gaten dat ik op het verkeerde perron stond. balend liep ik in het rond. uiteindelijk kwam ik er achter dat de trein die me na het goede station zou brengen een uur later zou vertrekken. Uiteindelijk ben ik op het juiste station gekomen en liep ik een uur achter op schema. Omdat ik die zware koffers bij me had reed de volgende trein natuurlijk nog net even voor me neus weg..... Gelukkig betekende dat dat ik weer een half uur mocht wachten. Het was maar goed dat ik een telefoon bij me had waar ik spelletjes op kon doen en met mensen kwekken. De trein stopte in Figline Valdarno waar ik vrij snel de bus had gevonden, in het hotel waar ik had gezeten werd mij verteld dat je de ticket in de bus kon kopen, maar ik kan je vertellen dat dat niet het geval is ;). De beste buschauffeur wees me waar ik heen moest en deze man was wel zo lief om even op mij te wachten en me een paar dingen te vertellen over de stad waar ik de komende maanden zou verblijven. Bij de bushalte hielp hij me nog even met de koffers en wenste  mij dan ook een goed verblijf. ik moest nog 200 meter lopen naar de camping maar met 2 zware koffers voelt het langer. Ik liep een klein stukje totdat er een medewerker van de camping me tegemoet kwam rijden met een tractor, hij vroeg me of ik naar de receptie moest en ik beaamde dat. De beste man pakte mijn koffers en gooide die in de bak van de tractor en ik kon op het trapje gaan staan, dus zo maakte ik mijn Entree, op de tractor.

Ik ben vriendelijk ontvangen en kreeg gelijk een rondleiding over de enorme grote camping. de plek is midden tussen de heuvels, dus dat betekend natuurlijk wel veel klim werk, maar ik ben toch wel trots op mijn nieuwe vervoersmiddel, waar ik zo op hoopte, een rode golfkar!

Het is voor mezelf allemaal nog erg wennen, weg van huis, weg van vrienden en familie en ik ben nog maar de enige Nederlandse op de camping.(de rest komt over een paar weken). Het huisje waar ik in zit is mooi, netjes en groot genoeg voor 5 man :P. Maar des al niettemin heb ik er enorm veel zin in!!


Natuurlijk heb ik ook nog wat foto's die jullie mogen bewonderen.

​Liefs of Ciao,

Martine

Foto’s

5 Reacties

  1. Jolanda van Zijl:
    4 april 2016
    Leuk verhaal Martine. Ik hoop voor je dat je een fantastische half jaar gaat beleven. Dikke kus en ik kijk uit naar je verhalen. Xxx
  2. Gudi en Korrie:
    4 april 2016
    Wat een onderneming. We zijn trots op je hoor!
  3. Eilke:
    4 april 2016
    Leuk verhaal! Ik voorzie nog een eigen reisprogramma op tv voor je :) Geniet de komende periode vooral.
  4. Hellen:
    4 april 2016
    Wat een avontuur , je hebt het leuk verwoord. Je hebt het gisteren en vandaag toch maar mooi in je eentje geregeld. Dit is een goed begin van een , hoop ik , mooie en leerzame zomer. Morgen begin je aan je eerste werkdag. Ik wens je veel succes en we wachten met smart op nieuwe verhalen.
  5. Zwanet:
    5 april 2016
    Leuk verhaal en de kop is eraf gaat wel goed komen. Zet em op je kan het